Pytanie: Jak długo powinno się czekać z pocałunkiem?

Tammy: My czekaliśmy z pocałunkiem w usta, aż się zaręczymy, wcale tego nie żałujemy. Kiedy już zaczęliśmy się całować, ledwo doczekaliśmy się ślubu. Kiedy już się otworzy te drzwi, bardzo, bardzo trudno jest przez nie nie przechodzić.

John Mark: Nigdy nie całowałem się z inną kobietą. Szczerze powiedziawszy, całowanie to najlepszy element mojej intymnej relacji z Tammy. Jeśli jesteście młodzi i bierzecie pod uwagę taką możliwość, powinniście przynajmniej to rozważyć. Ale jeśli to dla was za trudne, radzimy, żeby poczekać z tym, aż będziecie ze sobą na poważnie. I pamiętajcie, żeby zawsze całować się w oderwaniu od innych pieszczot. Nie na kanapie, późno w nocy, gdy jesteście sami w domu, przy świetle świec, przy przyciszonej romantycznej muzyce. Nie rozbudzajcie tej sfery waszej relacji do czasu ślubu.

__

Fragment pochodzi z książki „Miłologia”. Jest to książka opisująca logikę miłości dla singli, zaręczonych par i osób świeżo po ślubie. Dla tych, którzy mają dość hollywoodzkiej propagandy i milczenia Kościoła. I dla tych, których dręczą pytania i którzy chcą otrzymać inteligentną, wyważoną i rzetelną odpowiedź.

Pytanie: Wszyscy powtarzają, że pytanie o to, jak daleko można się posunąć, nie jest właściwym pytaniem i że powinniśmy się trzymać tak daleko od pewnej granicy, jak to tylko możliwe. To pięknie brzmi, ale to niepraktyczne. Czy jest coś złego w przytulaniu się, całowaniu albo obściskiwaniu się? Jak powinno się podchodzić do kontaktów fizycznych na etapie randkowania?

Wszyscy troje: To dobre pytanie. Oto nasza rada…

• Nie róbcie na osobności nic, czego nie zrobi l i byś c i e przy ludziach. To dobra i praktyczna rada. Pocałowalibyśmy się przy ludziach, ale nie obściskiwalibyśmy się. Przytulanie tak, ale nie dziesięciominutowy kontakt całego ciała z masażem pleców.

• Nie przekraczajcie granicy między zauroczeniem a podnieceniem. Gdy tylko poczujecie podniecenie, wycofujcie się.

• Nigdy nie zostawaj c i e sami w domu lub w mi e s z k ani u. Naprawdę ciężko jest zajść w ciążę, gdy twój współlokator siedzi obok ciebie na kanapie!Kilka osób udzieliło nam tej rady, gdy zaczęliśmy razem chodzić. Szczerze mówiąc, gdybyśmy się tego nie trzymali, sądzę, że nasz siedmiolatek miałby teraz trzynaście lat. To było uciążliwe. Ja mieszkałem w domu pełnym mężczyzn, a ona mieszkała z rodzicami. Gdy oni wychodzili, my też musieliśmy się wynieść. Spędzaliśmy dużo czasu w kawiarniach i parkach, ale to uratowało nam życie.

•  Porozmawiajcie o „granic y” na wczesnym etapie relacji. Wiem, że to dziwne, ale bardzo ważne. W ten sposób możecie wspólnie ustalić plan i razem trzymać się podjętej wspólnie decyzji.

__

Fragment pochodzi z książki „Miłologia”. Jest to książka opisująca logikę miłości dla singli, zaręczonych par i osób świeżo po ślubie. Dla tych, którzy mają dość hollywoodzkiej propagandy i milczenia Kościoła. I dla tych, których dręczą pytania i którzy chcą otrzymać inteligentną, wyważoną i rzetelną odpowiedź.

Pytanie: Kiedy jest dobry moment na powiedzenie osobie, z którą chodzę, o moich dawnych grzechach na tle seksualnym? Jak dużo szczegółów mogę przedstawić? Chcę być otwarty i szczery, a jednocześnie nie chcę wpuścić drugiej osoby do tej sfery mojego życia zbyt wcześnie.

Gerry: Wyczucie odpowiedniej chwili to trudna sprawa, ale sądzę, że to powinno się stać, zanim zaczniecie być ze sobą na poważnie i budować więź emocjonalną. Trzeba poznać swoją przeszłość na tym etapie, gdy możemy jeszcze podjąć logiczną decyzję o tym, czy nadal chcemy być razem, czy nie. Jeśli chodzi o to, ile szczegółów, sądzę, że im więcej, tym lepiej. Wiem, że trudno jest rozgrzebywać rzeczy, których się żałuje, ale to nie szczegóły zabijają intymność, ale tajemnice. W małżeństwie nie powinno być żadnych tajemnic. Żadnych.

John Mark: Całkowicie się zgadzam.

Gerry: Ludzie często mówią: „Nie chcę jej/jego zranić”, ale najprawdopodobniej jest to kłamstwo. Tak naprawdę nie chcesz rozmawiać o twoim grzechu, bo się go wstydzisz. Prawdopodobnie sam chcesz uniknąć bólu. Ale mówienie o swoim grzechu (Pismo Święte nazywa to „spowiedzią”) może być milowym krokiem na drodze do uzdrowienia. Otwiera cię na przebaczenie ze strony Boga i twojego przyszłego małżonka. Przełamuje poczucie winy oraz wstydu, które ciąży na twoim życiu. Wspólna praca nad tym, aby zrobić porządek z twoją przeszłością, może nawet umocnić więź małżeńską. To może być bolesne, ale tak naprawdę to coś dobrego, uzdrawiającego i wyzwalającego.

__

Fragment pochodzi z książki „Miłologia”. Jest to książka opisująca logikę miłości dla singli, zaręczonych par i osób świeżo po ślubie. Dla tych, którzy mają dość hollywoodzkiej propagandy i milczenia Kościoła. I dla tych, których dręczą pytania i którzy chcą otrzymać inteligentną, wyważoną i rzetelną odpowiedź.

Pytanie: Czy warto poświęcić dużo czasu, żeby się zaprzyjaźnić, zanim zaczniemy ze sobą chodzić?

Tammy: To zależy, co rozumiesz przez zwrot „dużo czasu”. Dobrze jest poznać się na gruncie przyjacielskim, zanim zaczniecie ze sobą chodzić, a przynajmniej zanim zaczniecie chodzić na poważnie. Przyjaźń to podstawa zdrowej relacji. Ale sądzę, że nie ma potrzeby czekać dłużej niż trzy miesiące.
Gerry: Oto dobra i praktyczna zasada: trzy miesiące na przyjaźń (bez dotykania), trzy do sześciu miesięcy chodzenia (ograniczone dotykanie bez podniecania się), jeden miesiąc na rozmowy z rodziną i przyjaciółmi oraz podjęcie decyzji i trzy miesiące narzeczeństwa. Łącznie około roku od pierwszej randki do ślubu. Oczywiście, ta zasada nie będzie pasować do wszystkich związków, ale można potraktować ją jako punkt odniesienia.
John Mark: Tak, to trudne pytanie. My chodziliśmy ze sobą dwa lata. To było o rok za długo! Ale sądzę, że dla niektórych schemat, o którym powiedział Gerry, może się wydawać nierealny, gdyż narzuca zbyt duże tempo. Dużo zależy od tego, w jakim jesteście wieku i na jakim etapie życia. Im jesteście młodsi, tym więcej powinniście sobie dać czasu przed ślubem.

___________

Zanim „Miłologia” stała się książką, była wydarzeniem. Jakiś czas temu tłoczyliśmy się w ponad dwa tysiące osób w pustym magazynie w Pearl District w Portland. Mówiąc „magazyn”, mam na myśli betonowe pudło. Bez ogrzewania, bez łazienek, bez okien. Tylko tłumy zakochanych siedzących wokół sceny o wymiarach cztery na osiem metrów, głodnych teologii miłości, małżeństwa, seksu i całej reszty. Każdy wieczór kończyliśmy pytaniami i odpowiedziami na żywo. Często przeciągały się one do północy. To były zdecydowanie najlepsze chwile całego spotkania. Nie ma nic lepszego niż spontaniczna, nieograniczona rozmowa, która zwala cię z nóg…